W związku z oczekiwaniem na polską premierę filmu Cosmos, pierwszej od piętnastu lat pełnometrażowej produkcji Andrzeja Żuławskiego, warto pokusić się o, chociażby skrótowe, przypomnienie jego twórczości. W kontekście tematu zwierzęcia, narzuca się jeden z najbardziej charakterystycznych dla jego twórczości elementów, który w niemal każdym filmie wybija się na pierwszy plan i w pewnym sensie definiuje sytuację odbiorczą, w dużej mierze kreuje przede wszystkim poetykę tych obrazów. Mowa o ekspresji aktorów, która odbiega od tego, co oglądać można w większości produkcji europejskich i światowych.

Jean-Pierre Melville, rozpoczynał swoją twórczość filmami, odbiegającymi znacznie od formuły kina gangsterskiego. To, co charakteryzowało jednak jego późniejszą twórczość, czyli maksymalne ograniczenie dialogu i asceza stylu filmowego, zapowiedziane zostało w pewnym stopniu już w roku 1949, kiedy Melville debiutował filmem Milczenie morza. Znaczący wydaje się fakt, że już pierwszy obraz tego twórcy zawiera w tytule właśnie owo milczenie, które wybrzmi z wielką siłą w późniejszych produkcjach.