Kontrola

nie byłem nigdy
gdy papieros człowiekiem
popielniczką materia

nie będę nigdy
skoro gwiazdy pogasły
w słonecznym uniesieniu

nie jestem
a to tylko cyfry
w globalnym obiegu

może będę kiedyś
jak żołnierzyk wystrugany
kula dopadnie trajektorią lotu

więc czym jestem
marionetką

na niewidzialnych sznurkach
więzy przynajmniej
nie zmuszają do myślenia

Wieko

nie domknięte drzwi

ponownie uczę się
stąpać na rękach

pomnik postawiłem
z marmurów
twardych wspomnień i żalu

spadam
wysoki jest synonimem
nielota w obcasach

teraz tylko wieko
niech nikt nie otwiera

krzywa wieża przeczuć
kominy drewniane
długa lista zmartwień
usta zamarznięte

w namiotach przyjaźni
szukasz ukojenia
czernią pośród bieli
woda jest zmącona

pełnia wszystkich wilków
igły koło kłosów
malujesz na płótnie
smutne tulipany

dżumo człowieczeństwa
koro starych dębów
zrzuć swoją powłokę
i rozłóż konary

samotne spojrzenia lasu
kamienie ułożone w odstępach
zerwane wspólnoty

polany rzeźbione
konturami
jesiennych nieobecności

zmęczone drzewa
zasłaniają
świadomość zieleni

zgnębiona natura
milczeniem sygnalizuje
zmiany