Poeta puszcza oko do czytelnika, a czytelnik mimo wszystko zdaje sobie sprawę z powagi sytuacji. Z powagi rzeczy niepoważnych. Sprawy społeczne dużego kalibru mieszają się z gorzkim (momentami nawet czarnym) humorem. To wszystko już było. To wszystko już znamy.
— Gratulacje, wygrała pani w Loto!
— Nie, dziękuję, nie jestem zainteresowana.
— Ale to naprawdę!
Wiadomość, że Teatr Wielki wystawi Jenůfę Hermanisa, wywołała we mnie przedziwny dysonans. Z jednej strony – oczywistą radość, że oto w Poznaniu pojawi się spektakl znakomitego reżysera. Ekscytacji towarzyszył jednak niepokój – bo czy ta przeniesiona ze sceny La Monnaie De Munt Jenůfa miała prawo się udać?
W poznańskim Teatrze Nowym można oglądać sztukę Po co psuć i tak już złą atmosferę, stworzoną przez Fundację Teatru BOTO. Spektakl opowiada o pedofilii w poznańskim chórze, a konkretnie o jej wieloletnim ukrywaniu – przez wszystkich, z włodarzami miasta i rodzinami poszkodowanych na czele. Mocna rzecz, która niestety, a może i dobrze, nie mogła powstać w Poznaniu.
W ostatnim czasie można zauważyć w mediach i kulturze pewną tendencję do mówienia o rzeczach ważnych poprzez hiperbolizację i patos. Nie inaczej jest w przypadku kreowania obrazu wojny jako silnie zmaskulinizowanego, bohaterskiego zrywu czy też walki pełnej wzniosłych haseł. Kamila Michalak w spektaklu Trojanki proponuje o wiele subtelniejszy i bardziej wyrafinowany sposób obrazowania. Przedstawia drugą, często pomijaną, stronę historii: tę kobiecą, umiejscowioną pomiędzy wielkimi narracjami, nieheroiczną, lecz niezwyczajnie zwyczajną.
Wszystko już było. Pastiszowa mieszanka musicalu, horroru klasy B, melodramatu, surrealistyczna zabawa konwencją. A jednak sam Tarantino lepiej by tego nie wymyślił, bo oto eklektyczny obraz zostaje osadzony w naszym wielkomiejskim PRL-u, który rządzi się własnymi prawami.
Z Ignacym Karpowiczem o opowiadaniu opowieści rozmawia Gerard Ronge.
Nie wolno wymiękać i pękać, trzeba się przedrzeć dalej, żeby mieć co zrobić, mieć o czym napisać, sprawdzić się wobec rzeczywistości – mówi Ziemowit Szczerek w rozmowie z Aleksandrą Sikorską i Ickiem Muszkietą.
Z Jolantą Nawrot, autorką tomiku Płonące główki, stygnące stópki, o debiucie poetyckim, życiu literackim Poznania i poezji najnowszej rozmawia Dominika Gracz.
Wiersze Katarzyny Piechnik i Dominika Kunze.
