Jaś i Basia naprawdę nie mogli uwierzyć w to, co mówił im Mary – że Janeczka i Michaś też kiedyś rozumieli ptaka, płomień i drzewo. Jednak przede wszystkim nie mogli sobie wyobrazić, że oni kiedyś przestaną słyszeć świat.

Okruch nie zawsze pozwala się odnaleźć. Jednak gdy to się już stanie, historia rozpoczyna się od początku – od okrucha, z perspektywy okrucha. Pozornie niepozorne kawałki inspirują do budowania nowych narracji, otwierania nowych perspektyw, do ujmowania świata w jego fragmentaryczności. Fascynacji okruchowych jest wiele – przypadek, przebłysk, spostrzeżenie, słabość, małość, padający śnieg. Okruchy są wszędzie. Okruchy budują i rujnują światy.