Pro Arte

Twarz z drugiego planu. O pewnym fragmencie Monizy Clavier

W XX wieku dokonały się niezwykle istotne przemiany społeczne, kulturowe i technologiczne, które doprowadziły do zmiany statusu kopii i oryginału; pierwowzoru i sobowtóra. Takie zjawiska jak fotografia, a później kino umożliwiły podwojenie osoby, zduplikowanie wizerunku, a więc także spojrzenie na siebie jak na kogoś innego, kto nie jest mną. Ostatnie dekady to czas rozpowszechnionej reprodukcji, permanentnego podwojenia.

Barthes i fotografia: poza dialektykę drugiego planu

Eseje Rolanda Barthesa z lat siedemdziesiątych XX wieku zrywają z tym, co nazwać można dialektyką drugiego planu. Próby ograniczania redukcjonizmu semiologii, subtelność i impresyjność ukoronowane zostają w ostatniej książce krytyka, która w całości poświęcona jest fotografii. Dzieło to daje pisarzowi (bo właśnie nim na przestrzeni lat staje się ostatecznie Barthes) sposobność do zrozumienia swojej egzystencji. Dokonuje on tego między innymi poprzez zamazanie wieloplanowości fotografii.

Jenůfa, ekonomia
zachwytu

Wiadomość, że Teatr Wielki wystawi Jenůfę Hermanisa, wywołała we mnie przedziwny dysonans. Z jednej strony – oczywistą radość, że oto w Poznaniu pojawi się spektakl znakomitego reżysera. Ekscytacji towarzyszył jednak niepokój – bo czy ta przeniesiona ze sceny La Monnaie De Munt Jenůfa miała prawo się udać?

FanFil 2016 – Nagrody Pro Arte

Wiersze Katarzyny Piechnik i Dominika Kunze.

nr 2 (130) / 2016: DRUGI PLAN

Drugi plan, drugoplanowość, to czego nie widać na pierwszy rzut oka. W nowym numerze wychodzimy z cienia, szukamy drobiazgów, tropimy szczegóły i oglądamy się za siebie.